Diyarbakır, tarihi ve kültürel zenginlikleriyle dikkat çeken bir şehir olarak, zaman zaman bazı eski yapılarının yanlış bilgilere maruz kaldığını görüyor. Son günlerde Saint George Kilisesi ile ilgili gelişmeler, bu durumun somut bir örneği haline geldi. Yüzyıllardır kilise olarak kullanılan bu tarihi yapı, geçmişte hamam olarak kullanıldığına dair yaygın bir inanç vardı. Ancak, yeni bir keşif, bu yanlış anlayışı çürüten önemli bir kanıt ortaya koyuyor.
Saint George Kilisesi, Diyarbakır’ın tarihi Sur ilçesinde yer alan önemli bir Hristiyan ibadet yeridir. Kilise, 6. yüzyıla kadar uzandığı tahmin edilen yapısıyla, bölgedeki Hristiyan topluluğunun inancı ve kültürel mirası açısından büyük bir öneme sahiptir. İslami yönü yanı sıra, Hristiyanlık tarihi için de bir kilometre taşı olan bu yapı, misyonerlik faaliyetleri, sosyal yaşam ve kültürel etkileşim açısından derin izler bırakmıştır. Bunun yanı sıra, kilisenin mimarisi, yerel taş işçiliği, o dönemin estetik anlayışına dair özgün örnekler sunması bakımından ziyaretçilere büyük bir deneyim sunar.
Diyarbakır'da yaşayan bazı kişilerin Saint George Kilisesi'ni hamam olarak değerlendirmesi, büyük ölçüde bölgedeki tarih bilinci eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Geçmişte kilisenin yapısının ve fonksiyonunun tam olarak anlaşılmaması, çeşitli spekülasyonlara yol açmıştır. Ancak, son dönemde yapılan kazılar ve araştırmalar, bu tür yanlış anlamaların üstesinden gelmek için önemli adımlar atmaya başlamıştır. Yeni ortaya çıkan kitabe ise, bu bağlamda tarihi bir belge niteliği taşımaktadır.
Geçtiğimiz günlerde, uzman arkeologlar tarafından yapılan çalışmalarda, Saint George Kilisesi’ne ait bir kitabe bulundu. Bu kitabe, yapı hakkında bilinenleri sorgulayan önemli bilgiler sunmaktadır. Araştırmacılar, kitabenin, kilisenin hiçbir zaman hamam olarak kullanılmadığını açıkça belirttiğini vurgulamaktadır. Bu durum, hem tarihi hem de sosyo-kültürel perspektiften büyük bir dönüşüm anlamına gelmektedir. Böylece, kilisenin tarihi işlevi ile ilgili kafa karışıklığını gidermek adına önemli bir kaynak sağlanmış olmaktadır.
Bulunan kitabe, sanat tarihçileri ve arkeologlar tarafından incelenerek, birçok nedenden dolayı büyük bir ilgiyle karşılanmıştır. Üzerinde yer alan yazıtlar, kilisenin Hristiyan topluluğu için inanç merkezi olarak kullanıldığına dair güçlü kanıtlar sunmaktadır. Ayrıca, iç yapısı ve mimari özellikleri ile benzer dönem yapıları arasında kural koyucu bir yer sağlayarak, kilisenin dini ve sosyal işlevinin, bölge halkı için ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.
Diyarbakır'da yer alan Saint George Kilisesi, tarihi ve dini öneminin yanı sıra, günlük yaşamda da önemli bir rol oynamıştır. Kentteki farklı sosyal katmanlardan gelen insanların bir araya geldiği bir buluşma noktası olmuştur. Bu açıdan bakıldığında, sadece bir ibadet yeri olarak değil, aynı zamanda toplumsal etkileşimin de merkezi olmuştur. Bulunan kitabe, bu yapının tarih boyunca sürdürdüğü işlevi ve önemini bir kez daha hatırlatıyor. Yerel halktan ve ziyaretçilerden gelen soru işaretleri, böyle bir keşif ile birlikte son bulmakta ve yeni bir anlayışın kapılarını aralamaktadır.
Sonuç olarak, Diyarbakır’daki Saint George Kilisesi'nin hamam olarak kullanıldığına dair iddiaların son bulması, arkeolojik keşiflerin önemini bir kez daha ortaya koymaktadır. Bu tür gelişmeler, tarihi yapılarla ilgili bilgi edinimini zenginleştirmekte ve toplumun tarihi bilincini artırmaktadır. Çıkarılan sonuçlar, sadece yerel halk için değil, aynı zamanda uluslararası alanda da ciddi bir ilgi yaratacak niteliktedir. Bu yeni bilgiler, Diyarbakır’ın tarihinin derinliklerine inmek ve bölgedeki kültürel çeşitliliği kutlamak adına büyük bir fırsat sunmaktadır.
